- həqiqət
- is. <ər.>1. Doğrudan, həqiqətən olmuş və ya olan şey, hadisə və s. Həqiqət belədir. Həqiqəti olduğu kimi danışmaq. Həqiqət acı da olsa, demək lazımdır. Bunların heç biri həqiqətə oxşamır. – Siz bunu sanmayın həqiqətdir; Damağım gəldi, bir zərafətdir! M. Ə. S.. Nə odlar görmüsən!. . Bu bir həqiqət! Fəqət darılmamış sana təbiət! S. V.. // Bir şeyin əsli, mahiyyəti, künhü. İşin həqiqəti yenə də müəyyən edilmədi. – Axirüləmr, İbrahim, yəni bizim yalançı İbrahim məcbur oldu ki, açıb işin həqiqətini <qıza> desin. (Nağıl). Mübahisə zamanı həqiqət üzə çıxır. H. Seyidbəyli. // Düzlük, vicdan, yaxşılıq, xeyirxahlıq, ədalət. Həqiqət aramaq. – . . Həqiqət axtarılan yerdə də mütləq ixtilaf olur. C. M.. Qəlbimiz məşəl olsa; Aydınlatsa zülməti; Onda yəqin taparıq; Əsrlərin içində; Gizlənən həqiqəti. R. R..2. Həyatda, təcrübədə sınanmış fikir, mülahizə, mühakimə. Hamıya məlum bir həqiqət. Bu, sınaqdan keçmiş həqiqətdir.3. Doğrudan da, həqiqətən. Bu yerlər həqiqət gözəldir. – Bədircahan həqiqət doğru deyir ki, onun ürəyi yanmır. N. V.. <Sultan bəy:> Hə, yaxşı tanıyıram, həqiqət <Mürsəl> çox gözəl kişi idi. Ü. H..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.